Doordenken doorheen dualiteit

Dit is een studietekst *, een filosofische, metafysische doordenker.

Alles is dualiteit: goed en kwaad, links en rechts, verleden en toekomst, enz.

Het lijkt erop dat werkelijk alles dualiteit is. Maar is dit wel zo? Twee dingen hierover. In de materiële wereld heb ik hieromtrent mijn twijfels. In de hogere "wereld" is dit zeker niet zo.

De materiële wereld zou een en al uit dualiteit bestaan. Ik twijfel. Wij ervaren alles als dualiteit, dit is een feit, maar dat wil daarom nog niet zeggen dat dit ook zo is. Wij ervaren ook dat alles rechtop staat maar wanneer je de lenswerking van het oog nagaat dan staat in werkelijkheid alles ondersteboven. Waarom zien we dan alles als rechtopstaande? Omdat onze hersenen corrigeren. Een ander voorbeeld is perspectief en 3D. Of anders gezegd: het feit dat we alles als dualiteit ervaren wil nog niet zeggen dat dit ook zo is.

Een stap verder dan dualiteit is de indeling in vier, of eventueel nog meer. Zo is de aarde ingedeeld in oost en west, noord en zuid. De seizoenen zijn ingedeeld in zomer en winter met daar tussenin lente en herfst. In feite is die vier - in heel veel gevallen - een twee maal twee.
Het doet denken aan het cartesiaanse assenstelsel. Dit assenstelsel bestaat uit drie hoofdelementen, met name een oorsprong, twee assen en een vlak dat dan ingedeeld wordt door de assen (1).
Mij lijkt vooral één element van belang, met name de oorsprong: een wiskundig punt, oneindig klein. Wat er niet bijgezegd wordt is dat je er doorheen kan, dit is althans mijn overtuiging. Hierover verder meer.

Het cartesiaanse assenstelsel is een ontwerp van de wiskundige-filosoof René Descartes. Hij legde een zeer grote nadruk op het denken. Van hem is ook de beruchte uitspraak "Je pense donc je suis". (2)
Het denken maakt het cartesiaanse assenstelsel, het is dol op dergelijke constructies (3). Vervolgens wordt hierop verder gewerkt, alsof dit de werkelijkheid is. Dit is niet de werkelijkheid, het is hoogstens een kijk op de werkelijkheid. Wie kijkt er? De hersenen. Diezelfde hersenen die 3D zien waar er geen is.
Het zal wel duidelijk zijn dat het denken onmogelijk doorheen de oorsprong kan gaan. Het denken concludeert: dus kan je er niet doorheen.

De ervaring van dualiteit heeft ongetwijfeld te maken met de beperktheid van ons denken.

Het is zo dat wij - in de huidige fase van de evolutie van de mensheid - twee strengen DNA hebben. Indien we zouden overgaan naar vier, dan zou ons bewustzijn enorm toenemen. Ik heb sterk het vermoeden dat dualiteit dan helemaal niet meer bestaat. Of anders gezegd: het ervaren van dualiteit heeft met ervaren te maken, wat dan weer met onze hersenen te maken heeft, maar ook hier wil dit nog niet zeggen dat dit ook zo is.

Het grote probleem is dat het denken ervan overtuigd is dat het alles kan begrijpen. Dit is helemaal niet zo. De werkelijkheid is veel groter dan ons denken aan kan. Het is net alsof je een vliegtuig zou willen parkeren in een autogarage. Dit gaat niet. Een garagebox in een vrachtvliegtuig, dit zal misschien wel nog lukken.
Ons bewustzijn "parkeren" binnen ons denken, dit gaat totaal niet. Andersom kan wel. Het menselijke bewustzijn is immens veel groter dan ons denken.

Ons denken gaat ervan uit dat het leven bestuurd wordt door onze hersenen. Het is andersom: onze hersenen en alle functies van ons lichaam worden bestuurd door "het leven".

Doordenken doorheen dualiteit